Το Μπίζνες ας γιούζουαλ έχει μόνο στόχο να πει ιστορίες.
Ζωντανές ιστορίες σαν αυτές που συμβαίνουν καθημερινά στους ανθρώπους. Ιστορίες που γεννιούνται στον επαγγελματικό και οικογενειακό περίγυρο. Επιχειρηματίες, στελέχη, συνάδελφοι, φίλοι πατέρες, μητέρες, γιοί, κόρες. Μια διαρκής μάχη επιβίωσης, επιβολής και εξουσίας. Αριβισμός, κυνισμός, ναρκισσισμός, φόβος, φθόνος, αδιαφορία, υποκρισία, μυρωδιές που αναδύονται από φανταχτερά γραφεία, σπίτια, αυτοκίνητα. Αλλά και αγάπη, ακεραιότητα, αντοχή. Όλα μαζί αθροίζονται και αφαιρούνται σε ένα αέναο ξεκαθάρισμα λογαριασμών του καθενός με τους άλλους και τον εαυτό του.

Στο ίδιο έργο θεατές, σκέφτηκε αυτή. Συνεχείς αλλαγές με αποκλειστικό σκοπό όλα να μείνουν τα ίδια. Άνθρωποι πάνε, έρχονται, άνθρωποι εκθειάζονται υπερβολικά στην αρχή για να αποκαθηλωθούν με πάταγο. Έπαινοι στο προσκήνιο, υπονόμευση στο παρασκήνιο. Όλοι σε έναν λαμπερό στροβιλισμό, μια ψεύτικη χορογραφία επαγγελματισμού, μια αληθινή κούρσα τυχοδιωκτισμού. Κομπάρσοι και πρωταγωνιστές. Kάποιοι που αγαπούν τη δουλειά τους, που διατηρούν το ήθος τους, περισσότεροι μέτριοι, αρπακτικοί, χυδαίοι, αριβίστες, εξουσιομανείς.
Απόσπασμα από το βιβλίο