Γεννήθηκα μια χειμωνιάτικη νύχτα. Άνοιξα τα μάτια μου, όταν η γυναίκα που με έφερε στη ζωή, έκλεινε τα δικά της για πάντα. «Σου εύχομαι να είσαι δυνατή. Το σκοτάδι για σένα να είναι μέρα. Ποτέ σου να μην το φοβηθείς», πρόλαβε και μου άφησε ευχή. Δεν την άκουσα ποτέ, μα την κουβαλούσα πάντα μέσα μου. Ο άντρας που με βρήκε εκείνη τη νύχτα, με γλίτωσε από τον θάνατο και μου χάρισε τη ζωή. Δεν θέλησε να μου δώσει όνομα, με φώναζε πάντα Νυχτολούλουδο και αυτή ήταν η ταυτότητά μου. Μέχρι εκείνη τη μέρα, που με άρπαξαν βίαια από κοντά του.

Στη νέα μου ζωή, μου χάρισαν το όνομα Αηδόνα, μα εγώ είχα υποσχεθεί να μην ακούσει ποτέ άνθρωπος τη φωνή μου. Γυρνούσα με έναν θίασο και η ζωή μου είχε μετατραπεί σε εφιάλτη, μα δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσε να γίνει ακόμα χειρότερη. Όταν με πούλησαν για λίγες δραχμές, ένιωσα το σκληρό πρόσωπο της βίας…

Ώσπου γνώρισα τον Άρη… Μαζί του κατάλαβα τι θα πει αγάπη, να αναπνέεις για τον άλλον, να είσαι ένα μαζί του, να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν… Μα τον πρόδωσα, έστω για ένα δευτερόλεπτο, όταν η σκέψη μου γύρισε σε εκείνον τον άλλον, τον τόσο διαφορετικό…

Έκτοτε τον αναζητώ και μετανιώνω. Όμως, δεν θα σταματήσω ποτέ. Γιατί η ζωή μού χρωστάει την ευτυχία που μου στέρησε…