...Λαγοκοιμήθηκε, και ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο της νόμιζε πως ξεπρόβαλε στο δωμάτιο η παράξενη ελαφίνα που είδαν στον δρόμο τους.
Ένας άγριος άνεμος ανάδευε ξανά το τρίχωμά της, παρότι ο χώρος ήταν κλειστός σαν κονσέρβα.
Κοιτάζονταν ακίνητες. Το χρώμα των ματιών του ζώου είχε την κοβαλτένια απόχρωση των δικών της ματιών.
Όταν όμως η Αίθρα έκανε να το χαϊδέψει, εκείνο αποτραβήχτηκε και πήρε τη μορφή μιας γυναίκας με παράξενα, έγχρωμα τατουάζ.
Η φιγούρα ενός ελαφιού ξεχώριζε ανάμεσά τους...

Έπειτα από τον θάνατο του γιου της, η αρχαιολόγος και συγγραφέας Αίθρα Μπάξερ βυθίζεται στο ποτό και την κατάθλιψη.
Όταν όμως της γίνεται η πρόταση από την ανθρωποαρχαιολόγο Άντριαν Μάγιορ να συμμετέχει σε μια αρχαιολογική αποστολή
στα Αλτάια όρη προκειμένου να αποδειχτεί πως οι Αμαζόνες ήταν πρόσωπα υπαρκτά, αποφασίζει να ενδώσει.

Μια κόκκινη κλωστή, ο πίνακας Πληγωμένο ελάφι της Φρίντα Κάλο, το νερό απ’ την πηγή των ελαφιών και το βοτάνι του θανάτου, μαζί με μια πλειάδα ηρώων που αλληλεπιδρούν σε παρόν και παρελθόν με διπλές ταυτότητες, δημιουργούν έναν ισχυρό ιστό μυστηρίου, προσφέροντας ένα απίστευτο ταξίδι στον χρόνο.

Ένα βιβλίο για μια εποχή όπου τα όρια ήταν ρευστά ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον θρύλο, την ιστορία και τον μύθο, τους ανθρώπους και τους θεούς.