Οι κάργιες
«Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ’κανα τούμπες. Να ’ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου».

Στο ακρογιάλι της ουτοπίας
«Σκέφτομαι, όμως, πως δεν αξίζει να ζει κανείς, αν δε δοκιμάσει κάποτε τη μαγεία μιας υπέρβασης. Μόνο που για να φτάσεις ως εκεί, πρέπει να ξεκινήσεις από ένα λάθος. Περίεργο, αλλά αυτή είναι η διαδρομή».

Σ’ ένα γύρισμα της ζωής
«Σ’ ένα γύρισμα της ζωής όλα όσα σου ήταν γνώριμα μπορεί να αλλάξουν. Και ποιον να επικαλεστείς, μια τέτοια ώρα... Όταν έχει τόσο βάθος η χαράδρα... Κι εσύ κατρακυλάς...»