Ο ανομολόγητος έρωτας δύο αγοριών από τη Μασσαλία για ένα κορίτσι που έφτασε στο λιμάνι, διωγμένη από τον πόλεμο της Αλγερίας. Ένα πολύτιμο κτέρισμα ζωής που διατρέχει την ιστορία της πόλης από τη δεκαετία του '50 ως σήμερα. Η γονεϊκή κληρονομιά στη γενιά που ακολουθεί και η ψηλάφηση του εσωτερικού τραύματος καθώς ο βίος πλησιάζει προς το τέλος. Η ιστορία του Ζυλ, του Πιερ και της Μαριάν ξεδιπλώνεται υιοθετώντας τη φόρμα ενός ρομαντικού μιούζικαλ, όπου κυριαρχεί η συμφιλίωση με το παρελθόν. Η ιστορία γεφυρώνει τη θλίψη με τη σκληρότητα μιας πόλης που θα μπορούσε να είναι η αλληγορία της αγάπης. Το άνοιγμα προς τη θάλασσα. Η μελαγχολία της Μασσαλίας.

"Κάθε φορά που αισθάνομαι άσχημα βγαίνω μια βόλτα προς τη θάλασσα. Ακόμα και τον χειμώνα, όταν η Μασσαλία μεταμορφώνεται στον αντίποδα της πόλης που θέλει να επιδεικνύει ότι είναι: ηλιόλουστη, θερμή, εκρηκτική και μεγαλόφωνη Βρίσκω καταφύγιο κοντά στο νερό. Ακόμα κι αν βρέχει ή φυσά και οι δρόμοι είναι άδειοι. Ακόμα κι αν αισθάνομαι τη Μασσαλία σαν φυλακή. Υπάρχει -ακόμα και τότε, στην πιο βαθιά μελαγχολία του χειμώνα- η έξοδος προς τον ορίζοντα. Οι πόλεις σώζονται από την εγγύτητα προς τη θάλασσα. Δίχως αυτήν, η Μασσαλία θα είχε από καιρό μαραζώσει".