«Κόλαση, Καθαρτήρι, Παράδεισος υπάρχουν μέσα μας, μυστική, φοβερή ανθρώπινη Τριάδα, κι όλο το τραγούδι του Δάντη είναι το ασκητικό, επίπονο ανέβασμα από το χτήνος στο Θεό. Κάθε άνθρωπος έχει εντός του όλες τις αμαρτίες κι όλες τις δυνατότητες να τις παλέψει και να τις υποτάξει, κι όλες τις ελπίδες, ανηφορίζοντας από σφαίρα σε σφαίρα, δηλαδή από άθλο σε άθλο, να σμίξει με το Θεό. Κολασμένος, Αγωνιστής, Λυτρωμένος, να τα τρία πατώματα του τέλειου ανθρώπου. Ένα από αυτά τα τρία να λείψει –και του Κολασμένου ακόμα, προπάντων του Κολασμένου–, ο άνθρωπος είναι μισερός».
Η Θεία Κωμωδία του Νίκου Καζαντζάκη είναι ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό, που ξεπερνά τα όρια της θρησκείας και της μεταφυσικής, για να γίνει ένας ύμνος στην ανθρώπινη αναζήτηση και στην αέναη πάλη για γνώση και ελευθερία. Με τολμηρό ύφος, έντονο λυρισμό και φιλοσοφική ενδοσκόπηση, ο Καζαντζάκης δεν ακολουθεί τον δρόμο του Δάντη, αλλά δημιουργεί το δικό του μονοπάτι, προσφέροντας μια νέα εκδοχή της μετά θάνατον περιπλάνησης.