Στο Λέγκασι του Κολοράντο, η κληρονομιά μας είναι απλή: φωτιά και πόνος. Ο Σεμπάστιαν Βάργκας… είναι και τα δύο. Ήταν ο καλύτερος φίλος μου. Η πρώτη μου αγάπη. Όλη μου η ζωή. Μέχρι που έγινε η καταστροφή μου.

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τη φωτιά που έκανε τη μικρή μας πόλη στάχτη, παίρνοντας τις ζωές των πατεράδων μας και της ομάδας των εξειδικευμένων πυροσβεστών τους. Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε που εξαφανίστηκε ο Μπας, κλέβοντας την καρδιά μου. Δίχως εξήγηση. Δίχως αντίο.

Αλλά τώρα γύρισε, θέλοντας να αναβιώσει ό,τι μας κατέστρεψε. Μια ματιά, και μένω ξέπνοη. Ένα άγγιγμα, και παραδίνομαι στις φλόγες. Κι αν δεν προσέξω, θα με κάνει πάλι στάχτη.
Πώς μπορείς να αποφύγεις τη φωτιά, όταν το ίδιο το πεπρωμένο σου είναι στάχτη και καπνός;