Ο Δάντης είναι καλός κολυµβητής. Ο Άρης δεν είναι. Ο Δάντης έχει ευφράδεια λόγου και σιγουριά για τον εαυτό του. Ο Άρης δυσκολεύεται µε τις λέξεις και δεν έχει καθόλου αυτοπεποίθηση. Ο Δάντης χάνεται στα ποιήµατα.

Ο Άρης χάνεται στις σκέψεις του για τον µεγαλύτερο αδερφό του που βρίσκεται στη φυλακή. Ο Δάντης έχει ανοιχτόχρωµο δέρµα. Τα χαρακτηριστικά του Άρη είναι πολύ πιο σκούρα. Ένα αγόρι όπως ο Δάντης, µε την αισιόδοξη οπτική του για τη ζωή, θα ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που θα µπορούσε να γκρεµίσει τα τείχη που έχει υψώσει γύρω του ο Άρης.

Παρ’ όλ’ αυτά, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, όταν συναντιούνται, ανάµεσά τους αναπτύσσεται ένας ιδιαίτερος δεσµός, που θα τους βοηθήσει να µάθουν τις σηµαντικότερες αλήθειες της ζωής και θα τους οδηγήσει να ανακαλύψουν τους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν. Όµως τα εµπόδια που υπάρχουν στον δρόµο τους είναι µεγάλα, και µόνο µε την αµοιβαία εµπιστοσύνη και, πάνω απ’ όλα, µε τη δύναµη της φιλίας τους, ο Άρης και ο Δάντης θα καταφέρουν να βγουν δυνατότεροι από τις δοκιµασίες.


Μερικές φορές οι γονείς αγαπούν τόσο πολύ τους γιους τους, που πλέκουν ένα ροµάντζο γύρω από τη ζωή τους.
Νοµίζουν ότι η νεότητα µπορεί να µας βοηθήσει να ξεπεράσουµε τα πάντα. Ίσως οι µαµάδες και οι µπαµπάδες να ξεχνούν αυτό το µικρό γεγονός: το να είσαι στα πρόθυρα των δεκαεπτά µπορεί να είναι σκληρό και επώδυνο και µπερδεµένο. Το να είσαι στα πρόθυρα των δεκαεπτά µπορεί πραγµατικά να είναι χάλια.