Έντγκαρ Άλαν Πόε, Χ.Φ. Λάβκραφτ, Μπραμ Στόουκερ, Λούις Κάρολ
σε απόκοσμα διηγήματα τρόμου

Υπάρχει κάτι το σαγηνευτικό στη γάτα, στα όρια σχεδόν του µυστηριώδους. Ίσως είναι το βάδισµά της, το τόσο αθόρυβο. Ίσως η διάθεσή της, η τόσο φιλική µα συνάµα ανεξάρτητη. Και βεβαίως το βλέµµα της, αυτά τα µάτια που αντανακλούν το φως µέσα στο σκοτάδι.

Από την αρχαιότητα η γάτα είχε µια ιδιαίτερη θέση στην ανθρώπινη κοινωνία. Άλλοτε αγαπηµένη των θεών (Αίγυπτος) και ενίοτε του Διαβόλου (Μεσαίωνας), η γάτα αποτελούσε πάντα αντικείµενο προσοχής και πηγή έµπνευσης διηγήσεων που αφορούν το παράξενο και το αλλοκοσµικό.

Η Λαογραφία είναι γεµάτη ανέκδοτα µε γάτες που τις ακολουθούν παράξενα φαινόµενα. Ο Αποκρυφισµός τις θέλει αναπόσπαστα familiar (οικεία πνεύµατα) των µαγισσών. Η Λογοτεχνία δε, αγκάλιασε τα µικρά αίλουρα ως αυθεντικούς εκπροσώπους του υπερφυσικού. Και έτσι, µεγάλοι κλασσικοί του Τρόµου και του Παράξενου, όπως ο Πόε, ο Λάβκραφτ, ο Στόουκερ και ο Κάρολ αφιέρωσαν ορισµένα από τα καλύτερα έργα τους στη µαγική επίδραση που ασκεί η γάτα στον άνθρωπο.

Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει τις σηµαντικότερες ιστορίες της γοτθικής λογοτεχνίας όπου πρωταγωνιστής φυσικά, είναι η γάτα. Διηγήσεις τρόµου, µαγείας και ονειροφαντασίας που βεβαιώνουν πως σε κάθε ρήξη της πραγµατικότητας και της λογικής, κάπου εκεί κοντά, παραφυλά µια… γάτα.

Τη συλλογή από τα διηγήματα τρόμου προλογίζει η καθηγήτρια πανεπιστηµίου του ΑΠΘ, Μαρία Σχοινά.