Βιογραφία (Γενικά)

Ο Ρασπούτιν είναι μια από τις πιο συναρπαστικές και αμφιλεγόμενες μορφές του 20ού αιώνα. Μια προσωπικότητα περιβεβλημένη μέχρι σήμερα από το μύθο της, ένα μύθο που άρχισε να δημιουργείται από την ημέρα που ο αινιγματικός καλόγερος βρέθηκε στην αυλή των τελευταίων τσάρων της Ρωσίας. Για πολλά χρόνια τα πραγματικά στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του Ρασπούτιν ήταν εξαιρετικά ελλιπή και δεν μπορούσαν να περιγράψουν ικανοποιητικά το ιστορικό του πρόσωπο. Το 1995 όμως ένα φάκελος από τα Ρωσικά Κρατικά Αρχεία, που θεωρείτο εξαφανισμένος, έφτασε στα χέρια του Ε. Ρατζίνσκι. Ο φάκελος περιείχε τις καταθέσεις και όλο το ανακριτικό υλικό που είχε συγκεντρώσει η Έκτακτη Επιτροπή της Προσωρινής Κυβέρνησης του 1917, για το ρόλο του Ρασπούτιν. Με το υλικό αυτό ο Ραντζίσκι αποκαλύπτει τα πραγματικά γεγονότα της ζωής του μυστηριώδους καλόγερου. Μέσα από μαρτυρίες των φίλων του, φανατικών θαυμαστριών αλλά και ορκισμένων εχθρών του, ο συγγραφέας παρουσιάζει με απαράμιλλο ύφος τον τρόπο με τον οποίο ο καλόγερος ασκούσε την εξουσία του, περιγράφει τις σχέσεις του Ρασπούτιν με την τσαρίνα, τις σεξουαλικές περιπλανήσεις του στην Αγία Πετρούπολη, και τεκμηριώνει για πρώτη φορά την ταυτότητα του ανθρώπου που τον δολοφόνησε το 1916.
Το όνομα του Ρασπούτιν είναι πιθανότατα ένα από τα δέκα περίπου ρωσικά ονόματα που γνωρίζουν οι Δυτικοί. Τοποθετείται δίπλα στα ονόματα Λένιν, Στάλιν, Τολστόι και Ντοστογιέφσκι. Όμως ίσως ο Ρασπούτιν είναι ο μόνος Ρώσος που έχει ανακαλυφθεί από την παγκόσμια λαϊκή κουλτούρα. Η πλησιέστερη αναλογία που μπορεί κανείς να βρεί στη δυτική κουλτούρα είναι η ζωή του μαρκήσιου Ντε Σαντ. Ο Ρασπούτιν δεν αντιπροσωπεύει τόσο το παρελθόν ή το μέλλον της Ρωσίας, όσο την τάση της να επαναλαμβάνεται αέναα, τα πάθη της και την αχαλίνωτη, αγέρωχη ταυτότητά της.