Ελληνική Ποίηση

ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ

Arioso dolente

Στιγμές στιγμές μαζεύεται η σιωπή,
ένας πυκνός πυρήνας, ένας θρόμβος
σαν από φως, στο πιο βαθύ σκοτάδι,
έτοιμη να ξεσπάσει˙ κι αν ακούσεις
να λιγοστεύει η νύχτα και να φέρνει
τη μουσική του κόσμου από μακριά
(όπως σε κάμαρα άγρυπνη θα φέρει
η θάλασσα την πρωινή δροσιά της),
σκέψου κι αυτούς που ήταν σαν εσένα
πλασμένοι από σπαράγματα ονείρων
και χάθηκαν προτού να ξημερώσει.

Στιγμές στιγμές μαζεύεται η σιωπή,
μια κυανή εντύπωση, μια λάμψη,
εκεί που έλεγες πως δεν θα φέξει˙
κι αυτό το φως που σε καλωσορίζει
τόσο ψηλά επάνω απ᾽ το σκοτάδι,

αν δεις να μεσιτεύει καλοσύνη,
και στις μικρές κυψέλες του αν σκύψεις
και πιείς από την πάχνη της αγάπης,
θυμήσου αυτούς που ήταν σαν εσένα
πλασμένοι από εφήμερη λατρεία
και δεν θα βρουν το δρόμο για τη μέρα.

Στιγμές στιγμές μαζεύεται η σιωπή,
ένα βαθύ κυμάτισμα, μια νέα
ταλάντωση του κόσμου, μια καμπύλη
απρόσμενη εκεί που συναντιέται
το φως με το παράπονο της σάρκας˙
κι αν έρθει και σε βρει καινούριος πόνος,
και πιάσει η μέρα ξέπνοη να κεντά
νυχτερινά στο τρυφερό της δέρμα,
στοχάσου αυτούς που ήταν σαν εσένα
πλασμένοι απ᾽ τον αφρό των ημερών
κι απ᾽ το βυθό ποτέ δεν θα ξυπνήσουν.