Ελληνική Ποίηση

Ἕνα χαρτάκι σὰν σελιδοδείκτης
στὸ λῆμμα «καταρράκτης» τῆς Μεγάλης
Ἑλληνικῆς Ἐγκυκλοπαίδειας:
«ὁ μεθ᾽ ὁρμῆς ἐπιφερόμενος,
ὁ ἄνωθεν βιαίως καταρρέων».
Ἀπόρησα μ᾽ ἐκεῖνο τὸ σημάδι:
ἦταν τυχαία ἡ θέση του ἢ μήπως
σήμαινε κάτι μιὰ φορὰ προτοῦ
τὸ πάρει τὸ ποτάμι γιὰ νὰ μείνει
ἀνεύρετο κι αὐτὸ μὲ τόσες ἄλλες
ἄχρηστες σημασίες τῆς ζωῆς μας –
στὴ λάσπη ποὺ τὴν ξέβρασε ὁ χρόνος
καὶ κάποτε ἄθελά σου τὴ σκαλίζεις
στὰ ὄνειρα ἢ στὰ κενὰ τῆς μέρας,
κι ὁ μεθ᾽ ὁρμῆς ἐπιφερόμενος,
ὁ ἄνωθεν βιαίως καταρρέων
χρόνος σὲ βρίσκει πάντα ἀνέτοιμο; […]