Ελληνική Ποίηση

Η Προφητεία του Ιουστινιανού

Η γνώμη που έχω για το άκτιστο φως είναι πασίγνωστη
από την εποχή που ενηλικιώθηκαν τα αγκωνάρια του ναού,
Σε ύστερες περιόδους θα τελεσιδικεί το σκοτάδι του εφήμερου χρόνου
θερινών ηλιοστασίων.
Οι βλάσφημοι θα εξοντώνουν τα μυστικά της αιωνιότητας με
επιχρίσματα στα άνθη των ψηφιδωτών.
Ασκέρια λεριασμένων θα τρώνε κρέατα την ώρα του Δεηθώμεν.
Στις κόγχες εκεί ψηλά που ιδρώνει το μάρμαρο θα στάζουν αίμα
οι αρμοί της πίστης.
Σιωπή και στο κελαηδητό της πέτρας.
Η ισορροπία της μαστροπείας
και οι αυτοκράτορες στην ξενιτιά να ορίζουν πλέον την τύχη του Φωτός,
άσφαλτο άκουγε καημούς της Βασιλεύουσας ώρες που το πέλαγος του Άθωνα
έφτανε μέχρι την Ωραία Πύλη.