Ελληνική Ποίηση

Βρεγμένες από τη θάλασσα
Φωνές παιδιών
Σε μιαν αυλή που άνοιξε
Για μια στιγμή
Το πορτάκι στην ευτυχία
Κι ύστερα πάλι απέμεινε
Ο φράχτης, το σπίτι παντού
Κλειστό
Αφήνοντας απ’ έξω
Ολοένα και πιο δυνατό
Τον βαθύ παφλασμό της νύχτας