Ελληνική Ποίηση

Συνάδελφε είσαι δω
δε σε βλέπω στο σκοτάδι
κι αυτός ο δεκανέας της αλλαγής
αργεί
τι ώρα νάναι
κρυώνω.

Κι εγώ κρυώνω
άναψε ένα σπίρτο
τι ώρα νάναι
πώς θα ξαναπιστέψουμε στον κόσμο
τι ώρα νάναι.

Η πύλη αμπαρωμένη
ο δρόμος έρημος
σαν πεταμένα κόκκαλα
τα φυλάκια στο σκοτάδι

κι αυτός ο δεκανέας της αλλαγής
Θέ μου
αργεί
γιατί φυσάει ο άνεμος.

Τι ώρα νάναι μες στη νύχτα
τι ώρα νάναι μες στη βροχή
τι ώρα νάναι απόψε σ' όλη τη γη!
Τι ώρα νάναι. [...]