Το πρωτάκουσα Φλεβάρη μήνα, ξημερώματα. Με ξύπνησε μια γλυκιά υπόσχεση για την καινούργια μέρα.

Σιγά σιγά μου χάρισε τα μυστικά της ζωής του. Απλά μυστικά και μεγάλα, σπουδαία. Τυλιγμένα με τ’ ωραίο κελάηδημα που στολίζει την άνοιξη της πόλης πιο πολύ κι από λουλούδι.

Κυλούν τα χρόνια. Και το κοτσύφι πάντα εκεί πίσω από το παλιό ξύλινο παντζούρι.

Αυτό λαλεί κι εγώ σωπαίνω.
Έτσι μιλάμε.