Λίστα αντικειμένων
Δεν πρέπει να λέμε ψέματα. Δεν πρέπει... δεν πρέπει. Κι όταν λέμε; Όταν νομίζουμε πως πρέπει να πούμε; Όταν αισθανόμαστε την ανάγκη; Η Χριστίνα είχε λόγους να σκαρώνει ψέματα. Το κορίτσι των δεκαπέντε χρονών, που βρίσκεται στο τέλος της παιδικής ηλικίας και στο κατώφλι των μεγάλων, με τα ψέματα θέλει να κρύψει κάτι που τη βασανίζει. Θέλει να απορρίψει την πραγματικότητα που την περιβάλλει, θέλει να ξεχάσει. Βρήκε έναν τρόπο... Είναι ο καλύτερος; Θα δημιουργήσει με τα ψέματά της ένα νέο κόσμο, που και πάλι δεν είναι αυτός που ονειρεύεται. Θα βρεθεί μπλεγμένη με τον ίδιο της τον εαυτό, με τον κόσμο, που θέλει να τον βλέπει διαφορετικό, όπως θέλουν να τον βλέπουν τα παιδιά της ηλικίας της... Τι θα κάνει; Πώς θα περάσει μέσα από τα μονοπάτια που βρίσκονται μπροστά της; Η Χριστίνα είναι δεκαπέντε χρονών. Όλα τα παιδιά των δεκαπέντε χρονών αισθάνθηκαν κάποτε σαν τη Χριστίνα. Χρειάστηκαν κι αυτά να πουν ψέματα, σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από το ψέμα. Αλλά ο δρόμος είναι ένας μπροστά της, μπροστά στη Χριστίνα, μπροστά σε όλα τα παιδιά...
