Λίστα αντικειμένων
Από το 1847 έως το 1867 ο Μαρξ συνειδητοποίησε ότι η αλλαγή του καπιταλισμού, το μεγάλο έργο της νεολαίας του, προϋποθέτει την ορθή κατανόησή του. Κλειδί αυτής της μετάβασης είναι η αλλαγή στάσης του Μαρξ απέναντι στο. υπόσταση και η σημασία της αφηρημένης, τόσο ως μέρος της επιστημονικής μεθόδου όσο και ως μέρος της μεταφυσικής δομής της πραγματικότητας. Η αφηρημένη ως μέθοδος γνώσης μιας μη εμπειρικής (καλύτερης: μη λογικής) αλλά επεξηγηματικά αδιάλλακτης πραγματικότητας μεταμορφώθηκε από ένα επιστημολογικό εμπόδιο σε επιστημονικό εργαλείο. Αλλά το αποτέλεσμα αυτής της μεθοδολογικής αλλαγής είναι και μια οντολογική μετατόπιση: το προϊόν της αφηρημένης μεταμορφώνεται από μια φανταστική δημιουργία του νου σε ενεργό μέρος της πραγματικότητας. Η ίδια η αφηρημένη μεταμορφώνεται από μέθοδο κατασκευής σε μέθοδο ανακάλυψης. Γύρω στο 1848, ο Μαρξ διαπίστωσε ότι η μέχρι τώρα φιλοσοφική αντι-μεταφυσική στάση και η δέσμευσή του στην ονομασία εμπόδιζαν την ανάλυση της εργασίας ως γενεσιουργού αιτίας της παραγωγής κεφαλαίου. Και έτσι εμποδίζει την κατανόηση της θεμελιώδους και καινοτόμου ιδέας ότι το κεφάλαιο δεν είναι πράγμα αλλά σχέση. Αυτά τα ευρήματα, σε συνδυασμό με τη διπλή αποτυχία των επαναστάσεων του 1848, προκάλεσαν τον Μαρξ να επανασχεδιάσει τη σχέση μεταξύ της (επιστημονικής) κατανόησης του καπιταλισμού ως κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού και της ανατροπής του. Το έργο με το οποίο ξεκινά η επαναληπτικοποίηση είναι το μικρό φυλλάδιο Μισθολογική Εργασία και Κεφάλαιο το 1849. Ο Μαρξ ευνοεί την επιστημονική κατανόηση του καπιταλισμού πάνω από το φιλοσοφικό θεμέλιο της ανατροπής του: φαίνεται να στρέφεται στην επιστήμη και να εγκαταλείπει τη φιλοσοφία. Κι όμως, ο Μαρξ παρέμεινε φιλόσοφος, αν και στράφηκε στη φιλοσοφία της επιστήμης. Συνεπώς το Κεφάλαιο, και ειδικά το πρώτο του βιβλίο, είναι πρωτίστως ένα κείμενο φιλοσοφίας της επιστήμης και δευτερευόντως μια οικονομική πραγματεία.
