Ψυχολογία

Η σεξουαλική κακοποίηση βιώνεται από το ανήλικο θύμα ως ένα εσωτερικό "ολοκαύτωμα", το οποίο μόνο οι επιζώντες ακραίων τραυματικών εμπειριών θα μπορούσαν να περιγράφουν. Η παγίδευση, η μυστικότητα, ο εκφοβισμός, η καθυπόταξη και, τέλος, η υφαρπαγή του ιερού και πολύτιμου είναι βασικά σημεία της πορείας προς τη σεξουαλική κακοποίηση. Η σισύφεια προσπάθεια των θυμάτων έρχεται νομοτελειακά να παλέψει με την αμφισβήτηση και την κριτική. Στη συνέχεια, δυσκίνητοι και απρόθυμοι μηχανισμοί ματαιώνουν κάθε προσδοκία ανάδειξης της αλήθειας.
Συχνά, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο είναι ο λόγος του παιδιού, όπως αυτός αποτυπώνεται στην κατάθεσή του. Η λήψη της, με την εφαρμογή ενός δομημένου δικανικού πρωτοκόλλου, προϋποθέτει κάτι περισσότερο από τη στείρα υιοθέτηση μιας τεχνικής εκμαίευσης πληροφοριών. Πρόκειται συνάμα για μια τέχνη, καθώς απαιτεί από τον επαγγελματία να γίνει ένας καλός και επιδέξιος "σκαπανέας", ο οποίος θα πρέπει να γνωρίζει το πώς θα καταδυθεί στα σκοτάδια για να εξορύξει το "σημαντικό". Δίχως να επανατραυματίσει το θύμα και δίχως να καταστρέψει στοιχεία, υιοθετώντας επιδέξιους χειρισμούς, όμοιους με εκείνους ενός χειρουργού που αγωνίζεται να φέρει εις πέρας με επιτυχία μια δύσκολη επέμβαση ή ενός αρχαιολόγου που προσπαθεί, με επιδέξιες κινήσεις, να ανασύρει προσεκτικά το άγαλμα ενός κούρου, μετά από αιώνες, δίχως να το σπάσει.
Ο δε δικαιοπολιτικός πυρήνας συνίσταται στην εξής μία αρχή: ελαχιστοποίηση του κινδύνου του επανατραυματισμού, με τη λήψη μίας μόνο κατάθεσης στο "Σπίτι του Παιδιού". Δεν πρόκειται απλώς για την εκπλήρωση των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου, αλλά κυρίως για μια ανθρωπιστική επιταγή.
Το βιβλίο αυτό επιδιώκει να αποτελέσει μια μικρή πυξίδα, έναν ευκολόχρηστο μίτο, για τους επαγγελματίες που θα αναλάβουν το δύσκολο και υπεύθυνο αυτό έργο. Για να μη χαθούν στη διαδρομή μέχρι την εύρεση της αλήθειας και για να μη χάσουν ό,τι πολύτιμο μπορεί αυτή να τους προσφέρει, για να βοηθήσουν να γίνει "άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά".